Menu
Menu
MĘCZEŃSKA ŚMIERĆ
Zdjęcie tytułowe: www.rawpixel.com
POPRZEDZAJĄCE OKOLICZNOŚCI
Podczas II wojny światowej domy Sióstr Służby Społecznej w Budapeszcie były pełne prześladowanych ludzi, zwłaszcza Żydów, którzy musieli się ukrywać przed nazistami. Aby ich uratować, siostry wyposażały ich w fałszywe dokumenty. 9 grudnia 1944 r. węgierscy żołnierze zajęli dużą salę domu dla pracujących kobiet na ulicy Bokréta, którym kierowały Siostry Służby Społecznej, gdzie również ukrywali się prześladowani. Dwie służące, pracownice domu, nawet po kilku ostrzeżeniach odwiedziały żołnierzy, po czym zaprowadzały ich do swoich pokoi. Nowicjuszka Leticia była świadkiem, jak siostra Sara przemawiała do dziewczyn z największą miłością, jak zmartwiona matka mówi do swoich dzieci. Wyjaśniała im duchowe i moralne szkody, jakie mogą sobie wyrządzić.
26.12.1944 | OSKARŻENIE SIOSTRY SARY
Dzień przed śmiercią siostra Sara rozmawiała z jedną z tych służących i zaproponowała przeniesienie jej do innego domu, na takich samych warunkach, jak pracowała. Dziewczyna nic jej nie odpowiedziała, ale zasięgnęła rady człowieka, który należał do poprzedniego zarządu domu przed listopadowym przejęciem. Narzekała, że siostra Sara chce ją przenieść do innego domu. Ten jej doradził, aby się udała do partii i doniosła na siostrę Sarę, że ukrywa Żydów. I dziewczyna to zrobiła, żeby uniknąć oddelegowania na inną placówkę.
27.12.1944 | MĘCZEŃSKA ŚMIERĆ
Siostry zebrały się o poranku w pokoiku siostry Sary, gdzie zwykle gromadziły się na wspólne rozmyślanie. W tym dniu siostra Sara podzieliła się swoimi przemyśleniami na temat książki „Rok Zbawienia”: „Według św. Bernarda nowonarodzonemu Królowi oddaje cześć trzech ludzi, którzy przedstawiają trzy formy świętości życia. Jeden z nich jest męczennikiem wolą a także w rzeczywistości (Szczepan); jeden był gotowy cierpieć męczeństwo, choć w rzeczywistości nie był męczennikiem (Jan), i wreszcie są ci, którzy jeszcze nie mogli tego chcieć, ale rzeczywiście poniosli męczeństwo (Niewiniątka w Betlejem) ”/ wspomnienie nowicjuszki Leticii /. „Jej głos był pełen ognia, miłości i pragnienia .” / wspomnienie siostry Hedvig Jolsvai /
O ósmej była Msza Święta, śniadanie, potem siostra Sara i siostra Hedvig wybrały się pieszo z ulicy Bokréta do drugiego domu na placu Ferenca Liszta. Tutaj uzgodniły przejęcie służącej z kierowniczką domu, która się chętnie zgodziła i udały się z powrotem przez oblężone miasto. Gdy zbliżały się do domu, ok. godziny trzynastej, zobaczyły przed wejściem żołnierza. Siostra Hedvig zapytała: „Nie chcesz uciec? Żebyś mogła dalej działać. Ja wejdę do domu“. Siostra Sara odpowiedziała: „Nie, ja też wchodzę“.
Najpierw chciały wejść do kaplicy, ale inny strażnik kazał im zejść do piwnicy. Tam młody żołnierz o dziecięcej, ale diabelnie złej twarzy, uzbrojony w karabin kulowy, kontynuował legitymowanie. W słabym świetle świec było widać wiele przerażonych twarzy, sporo mieszkańców zostało oddzielonych od pozostałych z powodu bycia Żydami. Była wśród nich także Vilma Bernovits, ofiarna nauczycielka religii, która była chrześcijanką. Siostra Sara podeszła i zapytała: „Jestem kierowniczką domu, o co chodzi?” Spokojnie odpowiadała na pytania przesłuchujących.
Kiedy długotrwająca weryfikacja i przesłuchanie dobiegły końca, grupa 7-8 żołnierzy oznajmiła, że siostrę Sarę i Vilmę zabiorą ze sobą w celu sporządzenia protokołu, potem będą mogły wrócić do domu, a czterech Żydów zostanie zabranych do getta.
W tym szczególnym dniu pod koniec grudnia późnym wieczorem wywieziono ich nad rzekę Dunaj i kazano im się rozebrać. Według naocznego świadka, „wtedy, zanim salwa wybuchła, kobieta o niskim wzroście i krótkich, czarnych włosach, zwróciła się do swoich katów z jakimś niewytłumaczalnym spokojem… a potem uklękła i patrząc w niebo, przeżegnała się wielkim znakiem krzyża. Na nabrzeżu rozległy się strzały. Do Dunaju wpadły ciała męczenników. Męczenników, takich jak Święci Młodziankowie, którzy nie chcieli a poniesli śmierć i jak Szczepan, który „dał swoje życie na okup za wielu“ na wzór swojego Oblubieńca.
